Марыля Вольска «Моя душа»/
Maryla Wolska «Dusza moja»
Представляем вашему вниманию стихотворение Марыли Вольской «Моя душа» в исполнении Оксаны Амброжевич, участницы XVI конкурса чтецов „Jestem Polakiem i jestem z tego dumny” в возрастной категории 21-81 лет.
Predstawiamy Państwu wiersz Maryli Wolskiej «Moja dusza» w wykonaniu Oksany Ambrożewicz, uczestniczki corocznego XVI Konkursa Recytatorskiego pt. „Jestem Polakiem i jestem z tego dumny” w kategorii wiekowej 21-81 lat.
Maryla Wolska, urodziła się dnia 13 marca 1873 roku we Lwowie. Zmarła w tym samym mieście dnia 25 czerwca 1930 roku. Była to polska poetka, należąca do okresu Młodej Polski. Tworzyła pod pseudonimem Iwo Płomieńczyk.
Jej najpopularniejszym dziełem był tomik wierszy zatytułowany „Dzbanek malin” wydany w roku 1929. W swojej twórczości nierzadko wykorzystywała ona motywy impresjonistyczne.
Maryla Wolska «Dusza moja»
Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną,
Co w las poszła o świcie, z dzbankiem, na jagody,
Krasą śmiała i ufna, że choć lata miną,
Ona przetrwa w urodzie lic swych wiecznie młodej…
Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną.
Dusza moja w zielonym na warkoczach wianku,
Ścieżką idzie samotną, wolna jak ptak w lesie,
W pas się słońcu jednemu kłania o poranku,
Niby wicher swobodna nad życiem się niesie,
Dusza moja w zielonym na warkoczach wianku…
Dusza moja nikomu wziąć się nie da w ręce;
Własna swoja, niczyja, nieznana nikomu,
W zaświat boży swe serce poniesie dziewczęce,
Niby malin, wieczorem, pełny dzban do domu –
Dusza moja nikomu wziąć się nie da w ręce!
Марыля Вольска «Моя душа»
Навсегда душа моя остается девушкой,
Той, что в лес по ягоды раз пошла с зарей.
Сохранилась прежнею — смелой и доверчивой,
И, хоть годы минули, вечно молодой.
С косами зелеными, что венком уложены,
Вольная душа моя по земле идет.
И лишь только солнышку раннему поклонится,
Ветром свежим жизнь ее дальше понесет.
Никому душа моя в руки не дается,
Ведь она, поверьте мне, вольная, ничья.
Понесет лишь Богу сердце свое девичье,
Как кувшин с малиною, душенька моя.
Перевод Ирины Мотковой